Writings
Writings
Mavi bana gökyüzünü ve denizi hatırlatır; sonsuzluğu, derinliği çağrıştırır. Oradan nefes alır, besleniriz. Bu mavilerin kirlenmesi gibi iş yaşamında da derinliği temsil eden maviler kirleniyor.
Kariyerim boyunca üzerine en fazla kafa yorduğum konuların başında “performans yönetimi” geliyor desem herhalde abartmış olmam. Ancak gelin görün ki, bu kadar uğraş ve deneyime rağmen iyi bir performans sistemi nasıl olur sorusuna her yönüyle doğru bir yanıt verebileceğimi ne yazık ki hala söyleyemiyorum.
Organizasyonlar büyüyor, kalabalıklaşıyor. Organize olmaktan uzaklaşıp, salkım saçak bir hal alıyor. Tepe tarafta onca üst düzey yönetici, altlarında ise sürüsüne bereket müdürler… Nedendir diye uzun zamandır kafa yorarken bu konuya kendimce bir hipotez geliştirdim. Bakalım bu hipotezi siz nasıl bulacaksınız?
İş yaşamında başarıyı paylaşabilen pek az organizasyon gördüm. Özellikle de organizasyonların altın çağını yaşadığı dönemlerinde… Bazen patron bu başarının tamamını sahiplenip, profesyonel yöneticilerine “sizler ne yaptınız ki her şeyi ben yaptım” derken bazen de profesyonel yöneticiler benzer tutumu birbirilerine sergileyebiliyorlar.
Genelde alt yapı terimini “spor takımlarında genç oyuncuların yetiştirildiği yer” anlamında kullanılıyoruz. Ben ayrıca bu terimi “kadrolarını yetiştiren şirketler” için de telaffuz ediyorum. Hemen kendimden bir örnek vererek konuya açıklık getireyim.
Uzun boylu olmak önemlidir. Yakışıklı olmak avantaj getirir. Hangi okuldan mezun olduğuna bakarlar. Annenin, babanın işini sorarlar. Arabanın markası, odanın büyüklüğü, sekreterinin güzelliği bu topraklarda etki bırakır.
